viernes, 30 de mayo de 2008

Me cubro con las mantas y tengo la sensación de que voy a sudar, pero mis pies están helados y echan a alguien de menos. Yo no sé no pensar en nada, tengo la manía de preguntar frecuentemente a mi pareja que qué pensaba. "¿Qué piensas?" No sé si eso guarda algo de romántico o es de mala educación, y me da un poco lo mismo mientras ella no responda que no piensa en nada. No, eso no me lo creo, si es un secreto dilo, pero no se puede no pensar en nada.

jueves, 29 de mayo de 2008

No hablemos de lo que nunca vamos a ser, porque eso es hablar de frustraciones, y para esas cosas están los días tristes.

miércoles, 28 de mayo de 2008

Quiero que sepas que ya me esperaba que esto ocurriera y que no pasa nada, sólo me da la razón, y que he estado aprendiendo de cada momento que he estado contigo. Y pienso aplicar contra mis enemigos tus tácticas sucias de acoso y derribo, que también he sacado algo bueno de todo este enredo. Y quiero que sepas que espero que acabes colgando de un árbol cuando veas lo imbécil que has sido, cuando veas que lo has hecho fatal. Y que quiero que sepas que ha sido un infierno, estando contigo el infierno es lo más parecido. Quiero que sepas que me he acostumbrado a tus escenas de "ahora me largo". Lárgate ya de verdad que sería una suerte si no vuelvo a verte en los próximos años. Por mí que podías tirarte de un barranco que ya lo que hagas me trae sin cuidado. Si me pongo a pensarlo un momento creo que lo prefiero... Así que ya sabes que espero que acabes pegándote un tiro cuando veas lo imbécil que has sido, cuando veas que lo has hecho fatal. Y que quiero que sepas que ha sido un infierno, estando contigo que por poco no acabas conmigo, pero soy difícil de matar. Y que quiero que sepas que ha sido un infierno, estando contigo el infierno no es tanto castigo.

martes, 27 de mayo de 2008

¿Carcajadas? Las guardo en el bolsillo y... manoseo mi risa para ver si le saco brillo.

lunes, 26 de mayo de 2008

Y cuando tú pasees y leas un cartel en el que ponga "Lejos, 5km" deberás saber que estás cerca mio.

domingo, 25 de mayo de 2008

5 COSAS QUE LA GENTE CREE DE MI

- La gente cree que soy buena persona, pero no os equivoquéis, ¡soy mala! ¡¡Soy muy mala!! Soy tan mala que una vez robé un rey de chocolate (de esos que se venden en Navidad) de una tienda de chucherías cuando debía tener 10 añitos y me fui corriendo comiéndomelo compulsivamente para no dejar ni rastro de las pruebas que pudieran incriminarme. No os cuento más porque podría herir vuestra sensibilidad.

- La gente cree que soy baja, pero no es verdad. Son ellos que son altos.

- La gente cree que viajo mucho, pero es todo mentira. Viajo y navego por Internet, y poco más. Creen que el dinero me rebosa por las axilas y me pego unos viajes de la hostia, pero realmente he ido a tres sitios contados y con mi abuela. Pero... ¡SÍ! ¡Me voy un finde a Londres! Dos días en los que uno tendré que pasarlo viendo una parida de obra de teatro en inglés, con todo de frikies nivel 70 regocijándose en las butacas mientras yo me como unas suculentas chocolatinas. ¡Jodeos! A los que os guste... ¡morid de la envidia! Y a los que no os guste... ¡simplemente morid! ¡¡Porqué una belleza de viaje como éste está hecho para ser gustado!! ¿¿Estamos??

- La gente cree que soy rara... Eso lo dejo a libre opinión de cada uno.

- Y por último, la gente cree que... esta es muy fuerte, pero si me sincero me sincero. La gente cree que soy ultramegahiperchachiguaidelparaguay, que soy súper pija y que me encanta la palabra "o sea", tanto para usarla como adjetivo, sustantivo, adverbio y verbo, ya puestos. ¡JA! Y yo de pija poco, ¿eh? Que te metoun guantaso que te dejo to' puesto, eh?! Mecagonlaostia.



Y para que veáis como soy de mala no os nomino a ninguno de vosotros para que sigáis la cadena, porque sé que os morís de ganas, pero no!

…que mala que soy, por dios. A veces me doy miedo.

sábado, 24 de mayo de 2008

Pereza

Le dedico sueños húmedos, querido Leiva.

miércoles, 21 de mayo de 2008

Mujeres, ¡hum! ¿qué puedo decir? Dios debía ser un jodido genio. El pelo, dicen que el pelo lo es todo. ¿Alguna vez has enterrado la nariz en un monte de rizos y has querido dormirte para siempre? Sus labios cuando han tocado los tuyos es como ese primer trago de vino después de haber cruzado el desierto. Las tetas, ¡buf!, grandes, pequeñas, los pezones mirándote como si fueran reflectores secretos. Y las piernas, no importa si son columnas griegas o vulgares palos de escoba. Lo que hay entre ellas es el pasaporte al cielo.

martes, 20 de mayo de 2008

Confío tanto en tí que dejaré que me traiciones.

lunes, 19 de mayo de 2008

Nereot.

¿Ves la chica de la foto? Hay veces que esta así. Así de gris, así de triste, así, sin ningún brillo que salga de ella. Apagada, la oscuridad le puede invadir muchas veces... Pero tiene una cosa, una cosa muy valiosa. Esta chica puede brillar, puede convertir su mundo gris en los colores más vistosos que haya, puede iluminar las calles más oscuras y las situaciones más tristes. Hay una personita a su lado que siempre ha estado ahí para que saliera de toda la tristeza que pudiera tener. Esta personita intenta que su niña sea la más feliz del mundo, con esa sonrisa tan preciosa que tiene, con la que hace que mi mundo sea un poquito mejor. Nos conocimos hace mucho tiempo, la verdad, y desde entonces has estado a mi lado, ¿qué puedo pedir más?

GRÀCIES, sempre estaré amb tu.

domingo, 18 de mayo de 2008

No hi ha qui t'entengui. Rius i plores, i rius encara més fort; i et fan mal i tu t'hi tornes. I pim i pam i pum, i t'ho passes bé, es clar que sí. I estimes i trobes que no t’estimen prou, i després trobes que no, que tú hauries d’estimar més, i pensar menys en tú. I somies i saps que els teus somnis es faran realitat, però llavors, dubtes: i si...? Corres, i pum! Caus a terra, i rius, com no. I no t’importa res, ni el color dels teus dies; tú corres i rius i vius, i així, ets feliç. No hi ha qui t’entengui.

sábado, 17 de mayo de 2008

¿Crees que basta con decir lo siento?
Y todo el pasado, ¿puede remediarse?


viernes, 16 de mayo de 2008

- ¿Sabías que el mar aquí es muy importante? Dónde más...

- No hay mar aquí.

- Por eso, es donde más se piensa en él. Las cosas no son importantes porque existen, son importantes porque se piensa en ellas. Mi madre lo dice siempre, que existimos porque alguien piensa en nosotros y no al revés. Dice que lo dijo no sé quien, pero yo creo que se lo inventa ella. Se lo inventa todo según le convenga. Yo en realidad, no creo mucho en Dios, ni soy muy muy religiosa ni nada; mi madre sí lo es, yo no. Lo único, si he pensado.. y creo que.. bueno, que lo peor no sería que no hubiera nada después de la muerte, lo peor sería que hubiera otra vida. Y que fuera como ésta."


miércoles, 14 de mayo de 2008

—Ni siquiera te conozco.
—¿No me conoces? ¿Recuerdas cuándo te decía que me iba allí arriba? Me pedías que no lo hiciera, cuánta preocupación... entonces yo te decía que te traería un trocito de cielo y tú llorabas... ¡pues no me jodas! ¡Lo he hecho! ¿Qué crees que llevas dentro?

martes, 13 de mayo de 2008

Yo recuerdo un curso irrepetible, cuando me enamoré de Sara. Entonces tenía 15 años, pensaba que el futbol era un deporte romántico y que el amor era una estupidez que volvía a los inteligentes tontos y a los tontos les dejaba como estaba.

domingo, 11 de mayo de 2008

Hola, es la una y trece de la madrugada y no sé a quién le escribo (y no me escribo a mí misma, como tantas otras veces), pero sí que sé que existe, que está ahí fuera (o demasiado dentro). No sé que estará haciendo ni cuanto tardará en llegar, pero sí que le pido que, si se plantea venir, me traiga un nuevo tazón para la leche, que el mío se me acaba de romper. Ah, y que no se olvide el colacao que me queda muy poco. Y bueno, que se traiga un tazón para su leche, por si se queda, ¿no? ya que viene... y un par de lagrimales nuevos que los que tengo ya no funcionan y siguen pasando cosas tristes como para ser capaz de dejar de llorar, y además hace una barbaridad que no llueve, aunque sólo sea una invención de mis sentidos, así que si trae tormentas de verano estaré muy contenta.

sábado, 10 de mayo de 2008

¿Llevas una pistola en el bolsillo o es que te alegras de verme?

viernes, 9 de mayo de 2008

¡Si ningún sueño contigo existe, es porque tú no lo has soñado también conmigo!

jueves, 8 de mayo de 2008

—Déjame decirte algo.
—¡No quiero hablar contigo!
—¿Por qué no?
—Porqué eres idiota, ¿y sabes qué? Por el mismo motivo yo también lo soy, en eso, la verdad es que sí, estamos hechos el uno para el otro.
—Oye, esta es una situación muy complicada.
—Vale, ¡pues permite que te la descomplique! ¿Eh? Olvida lo que ha pasado entre nosotros, es que no funcionaría, ¿entiendes? Mira, lo de anoche... lo de anoche estuvo genial, pero en cuanto te ha llamado esta mañana te ha faltado tiempo para salir corriendo a verla. ¿Qué significa eso? Pues que no funcionaría porque probablemente tú siempre estarías pensando en ella y yo probablemente siempre me preguntaría si estarías pensando en ella.


miércoles, 7 de mayo de 2008

Potser va ser tan especial perquè la vaig veure amb tu. Potser va ser especial perquè vaig veure com ni t’inmutaves mentre jo no parava de plorar. Potser va ser tan especial perquè tu t’aixecaves del sofà tan tranquil mentre jo m’en adonava que allò era una de les històries més precioses que havia vist mai. Potser.. potser és una de les pel·lícules més maques perquè és la primera vegada que vam seure junts a veure alguna cosa.

Potser perque ets i seràs sempre tu, amb aquella cigarreta característica entre els teus llavis.


t'estimo papa.

martes, 6 de mayo de 2008

Te miro. Eres la sombra de la persona que me enamoró. No eres más que un recuerdo. Recuerdos de risas, de palabras enlazadas que al salir de tu boca se convertían en poesía, de silencios llenos de palabras. Pero tu corazón ahora está al revés. O quizá es el mío. Y todo cambia. O quizá todo sigue igual, pero al cambiar tu mundo, el mío ya no es igual. El mío ya no puede ser igual. Con las palabras puedes herir tanto a una persona que ni siquiera notaría el impacto de mil balas en su cuerpo. Y lo peor es que cuando disparas balas, eres consciente, pero con las palabras no pasa lo mismo. Todo el mundo está cambiando. Personas que antes se reían del comportamiento de otras, ahora lo imitan. Personas que antes no tenían interés en algunas cosas, ahora las compran, las utilizan, o las fotografían. La música cambia, incluso los libros cambian. Y yo sigo aquí, en mi nube, viendo cómo personas que antes vivían conmigo se caen y se dan un golpe contra el suelo. Viendo cómo personas que se reían de los que estamos aquí arriba, intentan subir por todos los medios. Y lo peor es que lo consiguen. Lo peor es que esas personas nunca entenderán nuestras metáforas. Las metáforas que ahora ellos tararean. Las metáforas de las que se reían. Esas personas nunca entenderán lo especial que puede ser un atardecer, una bolsa de chocolatinas o los rayos de sol colándose en una habitación por la ventana, si es que lo miro contigo. Películas demasiado especiales. Y mientras siento como si me arrancaran trozos de corazón, tú sigues en tu mundo. Arrancándomelos. Y no te das cuenta...

lunes, 5 de mayo de 2008

Porqué todo es más bonito si está
escrito con tu nombre, ¿sabes?
No solo es química. Y tú no eres tan tímida
en la intimidad, ni la mitad de insípida que mil chicas.


domingo, 4 de mayo de 2008

Avui fa 13 anys que vas néixer. Fa 13 anys que jo era a l'habitació d'aquell hospital esperant que obrissis els ulls. Fa 13 anys, jo somreia perquè per fi tenia un germà petit, com els ninots que dormien sobre el meu llit i mai havien arribat a plorar, a cridar, ni a somriure.
Tu ho vas fer només abraçar-me.

Sento.. sento tot el mal que t'he pogut fer, tots els cops.. tu ja saps del que parlo.
Avui és el dia del teu aniversari i.. encara que no t'ho sembli, és un dia molt important per mi. Jo.. jo no podria haver sigut forta sense tu, quan es van separar els papas.. les vacances sense tu no serien el mateix, sense les nostres fotos, els nostres passejos.. si tu no existissis, no m'hauria emocionat mai al veure aquell vídeo teu, des que eres petit i anaves a parvulari fins a 6è de primaria. I ara ja has començat la E.S.O. i estàs a punt de començar 2n.
Espero que creixis molt, molt lentament, tant com tu vulguis, perquè ningú et faci mal ni t'adonis de com és aquest món on hem crescut (junts, sempre).

Sigues molt fort.


sábado, 3 de mayo de 2008

“Estimada Jan, l’altre dia vaig recordar aquell passeig de la nit d’aquell estiu tan màgic. Recordo la lluna desapareguda entre els núvols, o potser és que era nova, qui sap! Tu ho sabràs millor... oi? Recordo la teva pell blanca tacada de pigues petitones i trapelles que mai es deixaven contar! Recordo aquella mà, asseguts al banc de la plaça més petita del poble, sentint com l’aigua de la font rajava sense aturar-se ni un moment. I recordo aquella trobada dels nostres llavis, aquell moment on vam deixar que una efervescència ens travessés el cos de dalt fins als peus i acabés al cor fent-lo bategar com mai. Saps? Jo encara t’estimo”

viernes, 2 de mayo de 2008

Mi vida sin mí

Mi querido Lee:

Imagino que cuando te llegue esta cinta ya sabrás que he muerto, y bueno... esas cosas... Quizás estés enfadado conmigo, o dolido, o triste o molesto, o quizás todo a la vez. Sólo quiero que sepas que me enamoré de tí, no me atreví a decirtelo porque... pensé que en cierto modo lo sabías, y no me dí cuenta cómo se iba el tiempo... tiempo es la única cosa que no me ha sobrado últimamente. La vida vale más de lo que crees, amor mío. Lo sé porque tú llegaste a enamorarte de mí aunque vieras... ¿Cuánto era? ¿Un 10%? ¿O un 5% tal vez? Si hubieras visto todo quizás no te hubiera gustado, o te habría gustado a pesar de ello. Ya nunca lo sabremos. Una última cosa Lee. Por amor de Dios, pinta las paredes y compra algunos muebles, de acuerdo? No quiero que la próxima mujer que lleves a tu casa se haga una idea equivocada de tí y escape antes de conocerte, que no todas están tan locas como yo. Me encantó bailar contigo.

jueves, 1 de mayo de 2008

Llegué hasta el corazón y éste me dijo: ¿A quién engañas? ¡Quítame las telarañas! Escucha mis latidos porque son la voz más sabia, y olvida la razón porque me lleva la contraria.